Was het 1972? Waren het de kwartfinales? Ik weet het niet meer. Het was als ik me niet vergis tegen de Russen.
Ceulemans rolde in zijn eentje de hele Russische ploeg op. Met vallen, opstaan, struikelen, strompelen en waggelen. De hele ploeg, keeper incluis. Die arme kerel heeft er nog altijd nachtmerries van, heb ik horen vertellen.
Ok, we hebben een belangrijke match verloren, maar we zijn waar we moeten zijn. Na de voorrondes komen onvermijdelijk de halve finales in deze competitie. Het doet er niet toe of de tegenstrever nu Nederland heet of Rusland. We zijn gewoon op schema. De match moet gespeeld worden en je kunt van allebei verliezen of winnen.
Natuurlijk is Nederland sterker dan de Russen, spreekt voor zich. In ‘72 had België geen schijn van kans tegen de Russen, sprak ook voor zich. We zien wel. Er staan 2 keer 8 mensen op het veld met allemaal hun individuele gevoelens. De ene in een topdag, de andere in een dipje en nog een ander met het “Ceulemans-aureool” boven zijn hoofd. We kunnen alleen maar duimen vanuit de tribune. Ik hoop alleen maar dat als we verliezen een “verdomme” nederlaag is en niet een “blij dat het gedaan is”.
Mijn dagje in Taipei kan niet snel genoeg voorbij zijn. Het doet natuurlijk wel deugd om eens een Duvel achterover te slaan en daarna nog een grote frisse Stella, maar toch … De sfeer bij zo’n toernooi is toch iets speciaals, iets dat ik nooit meer zal vergeten. De Paastoernooien op Scaldis, staan me nog altijd fris voor de geest maar zullen nu op de tweede plaats komen, waarvoor dank.
En nog een puntje, een persoonlijk kleinigheidje. Mijn woordenschat is in Kaochiung ook met een forse sprong vooruit gegaan. Een mens valt niet graag door de mand (de bal tegen TPE had hetzelfde gevoel denk ik) dus met gebaren en met handen en voeten en met mimiek en oergeluiden heb ik me nieuwe woorden in het Chinees eigen gemaakt. Ook daarvoor dank. Als je het gevoel hebt dat de ploeg er niet voor gaat, dan ben je zelf ook maar half gemotiveerd, zo is dat toch?
Als Engeland speelt, zit ik op de trein, ik zal de uitslag ginder wel horen. Maar zoals eerder gezegd, het hoeft geen verschil te maken. Hopelijk hebben we zaterdag een interessante laatste dag, met België en Taiwan in een hoofdrol. België voor mij, en Taiwan voor de 13 jarige dochter van een van onze vrienden die speciaal naar Kaohsiung komt supporteren.
Laat ons hopen.
Opm : 't was 1986 en 1/8 finales ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten