De dag voor D-day - Frank gaat op stap

Ik heb het gevonden, wie zei “dat zien we morgen dan wel weer”, dat was Titta Tovenaar. Ja mensen, ik draai al iets langer mee, hé.

Gisteren werd een welkomstparty georganiseerd voor de deelnemers, in de vorm van een veredelde receptie, geen braspartij maar een gezellige samenkomst waar een life-bandje speelde. Om stipt 23u00 werden ze terug naar het hotel gebracht.
Ik ben op pad geweest om hotels te vinden voor het volgend jaar, tijdens de World Games, want er zou geen enkele kamer meer beschikbaar zijn. De hotels (die ik bezocht heb) hebben hun kamers aan de organisatie verhuurd en weten nog niet of er kamers beschikbaar zijn. Als er kamers vrij zijn dan dient er via een ticketingbureau geboekt te worden, dat wordt nog een hele klus, als ik terug thuis ben.

Terug op mijn hotelkamer, even naar de website. Lap, is het niet in Taiwan, dan is het in België. De website van de KBKB lag eruit, verdomme! Mocht de website nog steeds plat liggen, gebruik deze link om op het blog te geraken: http://korfbalwku23.blogspot.com/
Bericht van nu (wo 05/11 om 21u00 onze tijd): He, de website is terug, maar terug in zijn oude versie, maar beter dat dan niets.

Dan maar de dagindelingen voor vandaag onder de deuren schuiven, zodat de groep weet wat er morgen, om welk uur te doen is. Nog even met het thuisfront gebeld.

D-day vandaag, al is het niet voor ons, maar in een ander deel van de wereld, in de U.S.A., waren de presidentsverkiezingen aan de gang, heel de dag stond overal de tv aan om te kunnen volgen. De Taiwanners zijn met de wereld bezig. En Obama heeft gewonnen, dat wordt hier goed gevonden.

Woensdag 05/11. Iedereen niet om 08u00, maar om 09u00 gewekt en ontbijt genomen. Bespreking van de voorbije en komende wedstrijd, om 11u30 met de bus naar de sporthal voor de wedstrijd tegen Hong Kong, hetgeen weer een makkie was.

Nog eens over het weer hier, amaai tis bakken zene. Vandaag hoogtepieken tot 39°, da was zweten.

Na de wedstrijd en de medische verzorging had het team vrijaf, ze mochten (ze waren vrij) komen eten om 19u30, maar moesten om 23u00 in het bedje liggen. Morgen is er nog een belangrijke wedstrijd af te werken.

In deze zinderende hitte toch op pad om een ander deel van Kaohsiung te zien, schoon-schoon en nogeens schoon. Mocht het niet zo heet zijn, hier zou ik willen wonen. De mensen zijn o’zo vriendelijk, de straten zijn o’zo proper, alleen je verstaat niets van het taaltje.