Zaterdag 01/11, iedereen weer om 08u00 uit het bedje en een stevig ontbijt.
Om 10u15 gaan trainen en naar het hotel voor de lunch want om 14u00 met de bus terug naar de sporthal voor de opwarming en daarna de wedstrijd tegen Groot-Brittannië. Onze eerste wedstrijd, die life te volgen was. Blaaskaak er was niets te zien hebben we vernomen. Er zijn diverse smskes tussen België en Taiwan gegaan. Ter plaatse toch nog iets trachten te regelen, maar omdat je een programma moest downloaden, toen ging het mis. Hier in Kaohsiung hebben we het oog geprobeerd maar nogabollen, 1,5 uur hebben we getracht (zelfs de IKF officials) om dit te downloaden, maar ook niets.
Dus voor de volgende wedstrijden zullen NIET te zien zijn, jammer maar helaas. Naar het volgend jaar toe zullen we aan de IKF vragen om dit met de organisatie te bespreken om toch life wedstrijden te kunnen volgen.
Tweede probleem was dat het scoreverloop ook niet ging. Weer gaan reclameren bij de officials en die melden ons dat zij ook problemen hadden met de draadloze internetverbinding en dat ze in de rust over zouden gaan met de kabel. Dit werd snel verholpen zodat jullie in België toch de score konden volgen. (oef)
Wedstrijdverslagen zal je van niet krijgen, die kan je vinden via de website van de IKF.
Tijdens de wedstrijd werd Stephanie onderuit gehaald door een heer die prompt in haar baan kwam staan toen ze haar tegenstreefster wilde volgen en boef (amaai dat kwam aan). Stephanie (die zelf nog maar 9 minuten op het veld stond) moest vervangen worden. Na de wedstrijd werd ze met een ziekenwagen naar het hospitaal gevoerd om een fotootje van haar schouder te nemen en gelukkig niet erg. Zware kneuzingen, dus enkele dagen out.
Na verzorging in het ziekenhuis kon ze toch terug naar de sporthal en heeft ze de openingsceremonie kunnen meemaken, hetgeen toch een hele belevenis is.
Deze openingsceremonie werd zoals steeds begonnen met de nodige speeches van hoogwaardigheidsbekleders gevolgd door slechts 1 spectaculaire opvoering van een 30 dansers. Een mooi spektakel.
Terug in het hotel, direct de mailbox geopend en ja hoor ongelooflijk veel mailtjes met de vraag hoe het met Stephanie was. Nog lekker gegeten en iedereen vroeg onder de wol (allee, bij manier van spreken, want het blijft hier heet en warm).
Dat was het voor vandaag en ik hoop morgen geen ongevallen te hebben, zodat de verslaggeving sneller kan komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten