Ben ziet het toch nog zitten

Als supporter wil je alleen maar winnen. Soms kun je zelfs niet verliezen. Spijtig genoeg en gelukkig is er soms ook ontgoocheling. Dat is het mooie van sport.
De Belgische ploeg bakte er niets van in de voorronde van het EK voetbal. Ontgoocheling en gelatenheid. Je voelde het aankomen.
Onze korfballers hadden kunnen winnen, ware het niet dat de “korfgodin” een beetje tegen hun waren en ware het niet dat onze jongens en meisjes een beetje tegen zichzelf aan het vechten waren en ware het niet dat …, noem maar op. Redenen in overvloed. Ontgoocheling waar een “verdomme” bij gaat.
Alles is natuurlijk nog niet verloren, alhoewel het moeilijk wordt.
Een goed teken was dat het team zich niet naar de bus sleepte deze morgen, voor de eerste training na de nederlaag. Neen, ze hadden een karwei voor de boeg. Dat is ook het mooie aan sport. (leren)
Incasseren en (leren) terugvechten. En soms heb je wat geluk nodig.
Hamilton werd Wereldkampioen in de laatste bocht van de laatste ronde van de F1 prijs in Brazilië, met dank aan de weergoden, merçi beaucoup!
Ik ben een halve Taiwanees. Ik verblijf hier al een tijdje, ik hou van het land en van de mensen en ik heb hier een uitgebreide kennissenkring. Ik had dus wel een berichtje of twee op mijn gsm verwacht na de match. Het werden er een pak meer, zelfs van mensen die ik bij mijn weten nog nooit ontmoet heb. En allemaal met dezelfde boodschap: “Wij gaan naar de finale!”
En een tweede zinnetje in de trant van:“Voor de replay tegen de Belgen”
Mooi toch?! Ik voel me daar goed bij. Voor mij is dit een pracht van een week. Een toffe Belgische ploeg, de Nederlanders die op hun gezellige manier toch een soort arrogantie uitstralen, en toch niet, de blije Taiwanezen die daar geraken waar ze maar een klein beetje op hoopten, de Engelsen, de Russen, de rest. Ze genieten allemaal van de competitie, de belevenis.
Neen, voor mij kan het niet meer stuk. Ondanks de ontgoocheling met een “verdomme” en de begeleidende klop met de vuist op deze tafel.